অধিক ফচলৰ আশাত কৃষিক্ষেত্ৰত নিতাম্তই জধে মধে ৰাসায়নিক কীটনাশক ব্যৱহাৰ কৰাৰ পৰিনতিত পৰিবেশ প্ৰদূষণ, পৰিবেশ তন্ত্ৰৰ অসমতা, খাদ্য-দ্ৰব্য, ফল-মূল, শাক-পাচলি, পশু খাদ্য, মাটি আৰু পানীত কীট নাশকৰ ঘনীভৱন, মানুহ অথবা পশু-পক্ষীৰ ক্ষেত্ৰত শাৰীৰিক ৰোগৰ প্ৰাদুৰ্ভাব, জৈৱ-নিয়ন্ত্ৰকৰ অপমৃত্যু অথবা শস্য-ঘাতকৰ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধিৰ দৰে অনাকাংক্ষিত পৰিঘটনা সংঘাটত হোৱাটো পৰিলক্ষিত হৈছে। এনে প্ৰেক্ষাপটতে ভাৰত চৰকাৰে দেশৰ কৃষি উন্নয়নৰ গতি ত্বৰান্বিত কৰি যাওতে যাতে কোনোধৰনৰ অনাকাংক্ষিত পৰিস্থিতিৰ পয়োভৰ ঘটিব নোৱাৰে সেই কথা নিশ্চিত কৰাৰ উদ্দেশ্যে শস্যৰ সংক্ৰংমণ প্ৰতিৰোধী এক সংহত প্ৰবন্ধন ব্যৱহাৰ আনুষ্ঠানিক ভাবে সূচনা কৰে ১৯৮৫ চনৰ পৰা। একান্তই এই ব্যৱস্থাৰ জৰিয়তে সাংস্কৃতিক, কাৰিকৰী, জৈৱিক আৰু প্ৰয়োজন ভিত্তিক ৰাসায়নিক সাৰ প্ৰয়োগ ব্যৱস্থাত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰা হয়। ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু ৰাজ্যিক পৰ্যায়ত উত্পাদন কৰা বিভিন্ন আঁচনিৰ জৰিয়তে এই প্ৰবন্ধন ব্যৱস্থাৰ প্ৰসাৰত মনোনিবেশ কৰা হৈছে।

একবিংশ শতিকাৰ আজিৰ প্ৰেক্ষাপটত সৰ্বত্ৰতে এতিয়া জৈৱিক ভাৱে উত্পাদিত খাদ্য দ্ৰব্যৰ, প্ৰচলন, জৈৱ বৈচিত্ৰ্যতাৰ সংৰক্ষ, প্ৰদূষনমুক্ত পৰিবেশ তথা বহনক্ষম কৃষি-সংস্কৃতিৰ, চাহিদা বাঢ়িবলৈ ধৰিছে। এই চাহিদা প্ৰদূষণ কৰিবলৈ হ’লে ৰাসায়নিক কীট নাশক তথা ৰোগ নিৰাময়কৰ বিপৰীতে জৈৱ কীটনাশক আৰু ৰোগ নিৰাময়ক উপযুক্ত বিকল্প হৈ ধৰা দিছে। অৱশ্যে ভাৰত চৰকাৰৰ এই উদ্যোগৰ প্ৰতি সহাঁৰি জনালেও অসম চৰকাৰৰ প্ৰয়াস এতিয়াও প্ৰাথমিক পৰ্যায়তে আছে বুলি উল্লেখ কৰিব পাৰি।

সাংগঠনিক গঠনঃ

এচ.বি.চি.এল.ত বৰ্তমান জনবল তলত উল্লেখ কৰা ধৰণৰ-